هیچوقت تو زندگی از دوستهای دوست پسرم خوشم نیومده و همیشه تو دلم از بهم خوردن دوستی دوست پسرم با هر کدوم از دوستاش استقبال کردم و کلی خوشحال شدم!
یک دوست کمتر مساوی با وقت بیشتری برای من.
البته این احساس همیشه توی دلم بوده و همیشه جور دیگه ای نشون دادم خودمو.
من آدم خیلی خودخواهیم یا این احساسات یواشکی بین همه زن ها مشترکه؟